Muhammad ibn Sâlih al-`Uthaimîn (zm. 1421H – rahimahullâh)
źródło: Szarh Riyadh-us-Sâlihîn
Imam an-Nawawi napisał w Riyadh-us-Sâlihîn, rodział 1:
„{Zostało im nakazane tylko, aby czcili Boga, wyznając szczerze Jego religię – tak jak hanifowie – odprawiali modlitwę i dawali jałmużnę. To jest religia prawdziwa.} (Surah al-Baiyyna, 98:5)
{Nie dosięgnie Boga ani ich mięso, ani ich krew, lecz dosięgnie Go wasza bogobojność. W ten sposób On podporządkował je wam, abyście głosili wielkość Boga za to, iż On was poprowadził drogą prostą. I zwiastuj radosną wieść dobrze czyniącym!} (Surah al-Hadż, 22:37)
{Powiedz: „Czy wy ukrywacie to, co jest w waszych piersiach, czy wy to ujawniacie – wie o tym Bóg. On zna to, co jest w niebiosach i to, co jest na ziemi. Bóg jest nad każdą rzeczą wszechwładny!} (Surah Âl-’Imrân, 3:29)”
Objaśnienie Szeicha ibn `Uthaimîn
Nie ma sensu wymawiać intencji, gdyż Allâh zna wszystko to, co jest w niebiosach i na ziemi. Wie dokładnie, co znajduje się w naszych sercach. Wymawianie intencji na głos jest innowacją, gdyż nie zostało to potwierdzone od Proroka (sall allahu `alejhi ła sallam).
Niyyah – intencja obejmuje trzy części:
1.[intencja] odnośnie uczynku
2.[intencja] ichlâs, czyli aby uczynek wykonany był szczerze i tylko dla Allâha
3.[intencja] aby postępować według nakazu Allâha wykonując konkretny uczynek.
Podczas wykonywania uczynku, jeśli szatan ci szepcze, że robisz go po to, aby ludzie cię widzieli, to porzuć te podszepty, gdyż twoja intencja była insha allâh czysta, a dopiero w trakcie uczynku szatan zaczął ci podszeptywać, że nie robisz tego dla Allâha.
Hadith nr. 1.
`Umar przekazał, że słyszał Posłańca Boga mówiącego: „Czyny związane są z intencjami. Każdy człowiek będzie rozliczony z intencji. Kto emigrował dla Boga i Posłańca, tego emigracja będzie policzona jako emigracja dla Boga i Posłańca. Kto emigrował dla tego, by zyskać coś w życiu lub po to, by się ożenić, tego emigracja będzie poczytana zgodnie z jego intencją” (al-Buchari)”
Objaśnienie Szeicha ibn `Uthaimîn
Zatem pierwsza część Hadisu (Czyny związane są z intencjami) odnosi się do przyczyny, dla której człowiek wykonuje uczynki. Dalsza część hadisu opisuje skutek powstały na podstawie tej przyczyny.
U podstawy każdego uczynku istnieje intencja, zamiar. Dwie osoby mogą wykonywać taki sam uczynek, lecz ich intencje różnić się mogą jak niebo a ziemia. Człowiek, który robi coś szukając w tym Oblicza Allâha, wynagrodzony zostanie z pewnością. Ten zaś, kto szuka tego świata, może zostanie wynagrodzony, a może nie. Dowodem są Słowa Allâha [znaczenie]:
{Temu, kto pragnie życia przemijającego, My pośpiesznie dajemy mu w nim
to, co chcemy i komu chcemy. Następnie przygotowujemy mu Gehennę, aby się w niej palił, poniżony, odrzucony. A ci, którzy pragną życia ostatecznego i zdążają ku niemu z wielkim zapałem, i są wierzącymi, doczekają się uznania za swoją gorliwość.} (Surah al-Isrâ’, 17:18-19)
`Aiszah (radhi allahu `anhâ) przekazała, że Prorok (sal allahu `alejhi ła sallaam) powiedział:
„Ktokolwiek wprowadzi coś nie jest zgodne z podstawami naszej religii, zostanie to odrzucone.” (Sahih al-Buchari, [eng. trans. tom 3, księga 49, numer 861])
Uczeni powiedzieli, że te dwa hadisy (pierwszy wcześniej wspomniany od `Umar ibn al-Khattab, oraz powyższy) łączą całą naszą religię. Pierwszy hadis opisuje jej wewnętrzną część, czyli intencje; drugi zaś opisuje jej zewnętrzną część, uczynki.