١ ISLAM | praktyka

Kiedy osoba ponosi karę, i kto wykonuje kary w Szariacie

Imâm Mûsâ bin Ahmad al-Hadżdżâuî (zm. 968H)
źródło: Zâd-ul-Mustaqni´ (4/299-230)

Otrzymanie kary staje się obowiązkowe jeśli osoba jest:
1) Dojrzała płciowo.
2) W pełni zmysłów.
3) Praktykująca.
4) Świadoma zakazu który łamie.
Karę wymierza władca lub jego przedstawiciel, i nie wykonuje się tego w meczecie.

Objaśnienie
Szeich Sâlih bin Fauzân al-Fauzân
asz-Szarh al-Mukhtasar ´alâ Matn Zâd-il-Mustaqni´ (4/299-230)

Osoba ponosi karę jedynie jeśli jest:

1) Dojrzała płciowo.

2) W pełni zmysłów.
Jeśli nie jest, to także nie jest zobowiązany czcić Allâha. Jeśli nie jest zobowiązany do czci, tak też nie zostaje ukarany za swe grzechy. Prorok (sallâ Allâhu ´alayhi wa sallam) powiedział: „Pióro wzniesione jest od trzech osób.” (Ahmad (6/100), Abû Dâłûd (4398), an-Nasâ’î (6/156), Ibn Mâdżah (2041) i at-Tayâlisî (1485).) Wśród nich jest dziecko oraz osoba nie w pełni zmysłów.

3) Praktykująca.
To znaczy osoba która praktykuje religię zgodnie z regułami i prawami Islamu. Tak więc nie dotyczy to innowierców którzy mieszkają w swych krajach, oraz tych którzy mieszkają pod opieką Muzułmanów w krajach Muzułmańskich.

4) Świadoma jest zakazu który łamie.
To znaczy, że osoba która nie zna zakazów unika kary. ´Umar, ´Uthmân i ´Alî (radhiya Allâhu ´anhum) wszyscy powiedzieli: „Karany jest jedynie ten kto ma wiedzę (na temat nakazów i zakazów).” (´Abdur-Razzâq (7/403) oraz al-Bayhaqî (8/238).) Nie znane jest, aby ktokolwiek spośród Sahabah był temu przeciwny.

Karę wymierza władca lub jego przedstawiciel
– Czyli Prorok (sallâ Allâhu ´alayhi wa sallam) i jego Kalifowie wymierzali karę. Czasami wyznacza kogoś innego w zamian. Wszystko po to aby uniknąć samorządu, bezprawia i niesprawiedliwości.

… i nie wykonuje się tego w meczecie
– karać można wszędzie, tylko nie w meczecie, gdyż jest to zakazane. Hakîm bin Hizâm powiedział: „Wysłannik Allaha (sallâ Allâhu ´alayhi wa sallam) zakazał wymierzania kar w meczecie.” (Ahmad (3/434), Abû Dâłûd (4490), ad-Dâraqutnî (3/85), al-Bayhaqî (8/328) i al-Hâkim (4/378).)