Imâm ´Abdur-Rahmân bin Hasan Âl asz-Szeich
źródło: Fath-ul-Madżîd, str. 121

Istnieje kilka powodów ku temu, że zakazane jest szukać błogosławieństwa (tabarruk) poprzez pozostałości ludzi bogobojnych – jak twierdzą niektórzy ludzie późniejszych generacji.

Jednym z nich jest to, że towarzysze Proroka (sallâ Allâhu ´alayhi wa sallam) nie szukali błogosławieństwa u nikogo innego niż u Proroka. Bez względu na to czy było to za życia Proroka czy po jego śmierci.

Jeżeli taki uczynek miał w sobie cokolwiek dobrego, to oni by nas w tym poprzedzili. Najlepsi towarzysze Proroka (sallâ Allâhu ´alayhi wa sallam) to Abû Bakr, ´Umar, ´Uthmân och ´Alî (radhiya Allâhu ´anhum). Wysłannik Allaha (sallâ Allâhu ´alayhi wa sallam) potwierdził że oni znajdą się w Raju. Mimo to, nikt z towarzyszy, ani ich następców (Tâbi´ûn) nie szukał u nich błogosławieństwa (tabarruk). Ani też Tâbi´ûn nie szukali błogosławieństw u żadnego spośród wielkich uczonych i ludzi bogobojnych. Zatem nie wolno porównywać żadnego człowieka z Wysłannikiem Allaha (sallâ Allâhu ´alayhi wa sallam). Potwierdzone jest także, że Prorok (sallâ Allâhu ´alayhi wa sallam) miał wiele wyjątkowych cech, których nie miał nikt inny.