Imâm Muhammad bin Hibbân al-Bustî
(zm. 354H – rahimahullâh)
źródło: Rawdhat-ul-´Uqalâ’ wa Nuzhat-ul-Fudhalâ’, str. 138-141

1. Dżâbir powiedział: “Pewien człowiek przyszedł do Proroka (sallâ Allâhu ´alayhi wa sallam) prosząc: “Posłańcu Allaha! Naucz mnie czegoś, dzięki czemu dostąpię Raju. Tylko nie mów proszę zbyt skomplikowanych rzeczy, tak abym mógł zrozumieć.” Prorok odpowiedział: „Nie złość się.”

2. Ludzie obdarzeni najwspanialszym rozumem, to ci którzy nie wpadają w furię. Ludzie którzy znają najlepszą odpowiedź, to ci którzy się nie złoszczą.

3. Nagła złość bardziej szkodzi mądremu człowiekowi, niż ogień szkodzi sianu. Rozum opuszcza człowieka który popada w złość. Opanowują go niskie żądze. Szpecą go i zniekształcają.

4. Wuhayb powiedział: “W Ewangelii napisane jest: „Człowieku! Wspominaj o mnie gdy się zezłościsz, to i Ja ciebie będę pamiętam gdy się zezłoszczę.”

5. Impulsywna złość jest cechą głupców. Jej brak jest cechą ludzi mądrych.

6. Złościsz się, to będziesz żałował. Łatwiej naprawić to co zepsute zanim się człowiek zezłości.

7 Bakkâr bin Muhammad powiedział: “Ibn ´Aun nie złościł się. Gdy jednak ktoś go zezłościł, mówił tylko, „Niech cię Allah błogosławi!”

8. Abû Sa´îd powiedział: “Gdy ´Awn bin ´Abdillâh bin ´Utbah zezłościł się na swego niewolnika, mówił: „Jakże podobny jesteś do swego pana. Jesteś mi nieposłuszny, tak jak ja nieposłuszny jestem Bogu.” Gdy zaś zezłościł się jeszcze bardziej, powiedział: „Na Allaha, jesteś wolny.”

9. Mądry człowiek widząc coś czego nienawidzi, winien myśleć o tym jak często nieposłuszny jest swemu Panu, a mimo to jego Pan jest dla niego Miłosierny i Litościwy. Wtedy jego złość oziębnie, i otrzyma on wynagrodzenie w życiu przyszłym za swą cierpliwość.

10. Jeżeli jedyną wadą złości było by to, że człowiek w złości nie ma nic (mądrego) do powiedzenia, to samo to jest już wystarczającym powodem by unikać złości.