Abd ar-Rahman ibn Nasir as-Sa’di
źródło: Taysir-ul-Karim, str. 156

{…Oni tego dnia bliżsi byli niewiary
aniżeli wiary.
Oni mówią swoimi ustami
to, czego nie ma w ich sercach.
Bóg wie najlepiej, co oni ukrywają!…}

Verset ten (3:168) dowodzi, że człowiek może jednocześnie posiadać wiarę (iman) i niewiarę (kufr) i, że jedno może przeważać bardziej niż drugie.

Ibn Kathir powiedział też w swym Tafsirze: „Werset ten sugeruje, że człowiek przechodzi przez różne etapy, czasem będąc bliżej niewiary (kufr), czasem bliżej wiary (iman)”