Ibn ‘Abd Al-Barr (zm. 463H – rahimahullah) źródło: al-Dżâmi´ Bayân-il-´Ilm, 2/28 Narracje które zakazują Taqlîdu (bezwarunkowego podążania za opinią uczonego), nie dotyczą laików. Laicy zobowiązani są naśladować swych uczonych gdy coś (co wymaga orzeczenia Uczonego, np. sprzeczna kwestia, fitnah itd.) się dzieje. Żaden z uczonych nie mówi nic innego.
’Abdullâh ibn Muhammad ibn ´Abdil-Wahhâb* źródło: ad-Durar as-Saniyyah, 1/240 Książki Ibn Taimiyyah i Ibn Qaiyym to jedne z najlepszych książek jakie mamy. Mimo to nie naśladujemy (taqlid) ich we wszystkim. Przykładem jest to, że uznają oni trzy rozwody (wypowiedziane) naraz, jako jeden rozwód. My zaś naśladujemy 4 Imamów, i mówimy że trzy rozwody, to trzy… Czytaj… Naśladowanie (taqlid) Ibn Taimiyyah
Szeich Nâsir-ud-Din al-Albâni źródło: Silsilat-ul-Huda wan-Nur, 382 Imam Asz-Szatibi mówi, że ’Ami (ktoś kto nie jest ugruntowany w islamskiej wiedzy), grzeszy jeśli uczony mu doradzi, a on tego nie przyjmie. Czy to prawda? Al-Albani: Oczywiście. Ja też tak uważam. Gdy ’ami otrzyma werdykt od uczonego, i nie postępuje według niego, podąża za swymi pragnieniami i sprzeciwia… Czytaj… Postępowanie zgodnie z zaleceniem uczonych
Jeśli więc muzułmanin nie jest w stanie zrozumieć Księgi i Sunny, i wydobywać z nich werdyktów, to obniża się do poziomu ittibâ. Jeśli nie potrafi naśladować, to obniża się do najniższego poziomu, mianowicie taqlîd…… Czytaj… Kiedy taqlid staje się obowiązkiem?