Imâm Muhammad Nâsir-ud-Dîn al-Albânî
źródło: Silsilat-ul-Hudâ wan-Nûr (541)

Pytanie: Czy ustanowienie prawa niezgodnego z Islamem w polityce lub ekonomii w kraju muzułmańskich jest jawną niewiarą (kufr)?

Odpowiedź: Jawna niewiara (kufr bawah) nie jest związana jedynie z uczynkiem, lecz także z wiarą która wywołuje ten uczynek.

W innym przypadku, każdy kto robi coś co jest sprzeczne z Szari’ah byłby niewiernym. Byłaby to jawna niewiara.

Osoba która bierze lichwę lub posługuje się lichwą, popełnia niewątpliwie ogromny grzech.

Dlaczego więc to tradycyjne pytanie nie jest stawiane względem osoby która czerpie z lichwy, tak jak dyrektor banku, lub pracownik banku? Czy on jest niewiernym?

Nie ma różnicy między osobą która czerpie z lichwy… nie ma różnicy między tymi którzy te uczynki popełniają, bez względu na to czy jest to jawna niewiara, czyli apostazja, czy nie.

Różnica jest w tym co znajduje się w sercu tejże osoby, i to wyróżnia go od innych grzeszników. A co go wyróżnia? Wiara!

Ten kto uznaje lichwę za dozwoloną, wewnętrznie (poprzez wiarę) i zewnętrznie (poprzez uczynki), ten jest niewiernym który opuścił religię.

Porównaj wszystkie grzechy które wymieniłem, z grzechem o który pytasz, mianowicie sądzenie według praw innych niż objawione przez Allaha.

Ci którzy nie sądzą zgodnie z tym to zostało objawione przez Allaha, to nie dotyczy jedynie władcy. To także ci którzy są pod nimi… sędziowie, pracownicy, dyrektorzy banków jak i reszta obywateli, wszyscy są zgodni co do czerpania z lichwy.

Czy wszyscy są zatem niewierni? Odpowiedź już była.

Ten kto uważa że jest to dozwolone w sercu, jest niewiernym.

To samo dotyczy władcy który sądzi według ludzkich praw, i dotyczy także każdego kto się do tych praw stosuje.

To wszystko jest grzechem który jawnie przeczy szari’ah.

Ale czy jest to jawna i jasna niewiara?

Każdy, zaczynając od władcy kończąc na najmniejszym obywatelu, opuścił religię, jeśli w sercu uważa że jest to (sądzenie według ludzkich praw) dozwolone.