Muhammad Nâsir-ud-Dîn al-Albânî
(zm. 1420H – rahimahullâh)
źródło: Fatâwâ Djuddah (17)
Istnieje grupa wśród muzułmanów, która przypisuje sobie Islam. Świadczą że nie ma bogów prócz Boga Jedynego, i że Muhammad jest Jego Wysłannikiem. Modlą się, pielgrzymują, płacą jałmużnę i poszczą. Jednak wiara ich jest wypaczona, i odbiega od Islamskiego prawodawstwa, w wielu aspektach które są dobrze znane wśród muzułmanów. Wśród muzułmanów znani są jako „Qâdiyâniyyah”, sami siebie nazywają „Ahmadiyyah”.
Ich zbłąkane nauki w wielu aspektach odbiegają od Islamu. Między innymi wierzą w to, że proroctwo nie zakończyło się wraz ze śmiercią Proroka Muhammada (sallâ Allâhu ´alayhi wa sallam), tylko że istnieć będzie do Dnia Zmartwychwstania. Wierzą że jeden z tych proroków przyszedł. Ten człowiek to Mîrzâ Ghulâm Ahmad al-Qâdiyânî którego naśladują, przez którego odeszli od Islamu.
Zapraszają oni do Islamu w różnych krajach europejskich i innych, i wiele ludzi przyjęło ich wersję Islamu. Wierzą w to co oni wierzą, między innymi w to że proroctwo się nie zakończyło, i że Mîrzâ Ghulâm Ahmad jest jednym z proroków.
Czy można zatem uznać, że ci którzy przyjęli wiarę Qâdiyâniyyah słyszeli o Proroku Muhammedzie (sallâ Allâhu ´alayhi wa sallam) i jego wezwaniu w autentyczny sposób? Czy mają jakąkolwiek korzyść z tego „islamu” czy nie? Odpowiedź znajdziemy w następującym hadisie:
„Nie ma człowieka spośród Żydów i Chrześcijan który usłyszy o mnie i umrze nie wierząc w przesłanie z którym zostałem posłany (czysty Monoteizm), aby nie należał do mieszkańców Ognia (piekła).” (Sahih Muslim, 1:240)
Ci którzy dowiedzą się o charakterze i przesłaniu Proroka w niewłaściwy sposób, w rzeczywistości nie słyszeli o nim. Człowiek taki nie będzie wśród niewiernych w Ogniu wiecznym, ponieważ nie dotarło do niego przesłanie (Islamu), a przesłanie fałszywego proroctwa Qâdiyâniyyah i inne wypaczone wierzenia.
Szeich Bin Bâz (rahimahullâh) powiedział na temat ignorancji, i czy jest ona usprawiedliwieniem dla tych muzułmanów do których prawda nie dotarła:
„Jeżeli żył on [muzułmanin] w kraju oddalonym od reszty świata muzułmańskiego, lub w dalekiej części Afryki gdzie nie ma dookoła [innych] muzułmanów, wtedy to że nie był świadomy [pewnych rzeczy, jak np. obowiązek salah, hadż, zakaz zinâ itd.] może zostać od niego przyjęte [przez Allaha] jako usprawiedliwienie, i jeżeli umrze w tym stanie to Allah o nim osądzi; podlegał będzie tej samej kategorii co ludzie którzy żyli w czasach fatrah (okres między Prorokami)*. Właściwą opinią jest, że [ludzie ci] zostaną poddani próbie w Dniu Zmartwychwstania: jeżeli odpowiedzą i podporządkują się, wejdą do Raju, jeżeli będą nie posłuszni wejdą do Piekła. Jednak ci którzy żyli wśród Muzułmanów, a mimo to dopuszczali się kufr i zaniedbywali powszechnie znane obowiązki, dla nich nie ma usprawiedliwienia, ponieważ sprawy są jasne, i wśród nich są muzułmanie którzy poszczą i wykonują hadż. I Allâh jest tym którego pomocy szukamy.” (Kitâb Madżmuu’ Fatâua wa Maqâlât Mutnawwi’ah li Samâhat, tom. 7, str. 132)
* Ahl ul fatrah – są to ludzie do których nie dotarło przesłanie proroków.
Szeich Nâsir-ud-Dîn al Albâni (rahimahullaah) powiedział:
„Termin Ahl al-Fatrah dotyczy każdego do kogo nie dotarło da’uah (przesłanie Islamu) w odpowiedni sposób, taki jak został przesłany przez Szari`ah. Nie jest jednak możliwe aby zidentyfikować każdą poszczególną osobę z Ahl-ul-Fatrah. Po pierwsze nie jest to możliwe ponieważ nie leży to w ludzkiej możliwości; a po drugie ponieważ ich identyfikacja nie została objawiona w Koranie lub Sunnie.” (Kaseta audio, 'Ahl-ul-Fatrah’ nr. 363, Abu Layla al-Athari)
Szeich ibn Uthaminîn (rahimahullâh) powiedział na temat ignorancji:
„Tak więc jeżeli jest ignorantem, nie staje się niewierzącym, gdyż Allah mówi, co znaczy:
{A kto oddzieli się od Posłańca, mając jasną wiedzę o tym, jaka jest dla niego droga prosta, a postępuje inną drogą niż droga wiernych – to My obrócimy go ku temu, ku czemu on sam się zwrócił, i wystawimy go na spalenie w Gehennie. A jakże złe to miejsce przybycia!} (Surah an-Nisâ, 4:115)
Allah mówi także, co znaczy:
{Allâh nie sprowadza z drogi ludzi, jeśli ich prowadził przedtem drogą prostą, dopóki im nie wyjaśni, czego oni mają się wystrzegać…} (Surah at-Tauba, 9:115)
{My (Allah) nie karaliśmy nigdy, zanim nie wysłaliśmy posłańca.} (Surah al-Isra, 17:15)
Niemniej jednak, jeżeli osoba ta nie dba o to aby zdobyć wiedzę i upewnić się, wtedy ignorancja nie jest usprawiedliwieniem. Jeżeli na przykład osoba ta dowie się, że konkretny uczynek jest kufr, i nie potwierdzi tego, ani nie sprawdzi, wtedy nie ma dla niej usprawiedliwienia.” (Madżmû al-Fatâuâ, 2/125-126)