Ibn-ul-Qaiyym al-Dżawziyyah
(zm. 751H – rahimahullâh)
źródło: al-’Uddah, str. 57-68

Istnieje 5 rodzai cierpliwości. Obowiązkowa, zalecana, dozwolona, naganna, i zakazana.

Obowiązkową cierpliwością jest unikanie tego co zakazane, wykonywanie tego co obowiązkowe oraz cierpliwość w trudnościach.

Zalecaną cierpliwością jest unikanie rzeczy nagannych (makruh), oraz wykonywanie rzeczy zalecanych (mustahabb).

Przykładem zakazanej cierpliwości to głodzenie się na śmierć, pozwolić aby niewierny cię zabił, poddać się dzikiej zwierzynie, itp. Zalecane jednak jest aby się nie bronić gdy jest wojna i fitnah między muzułmanami.

Przykładem nagannej cierpliwości jest odstąpienie od współżycia z żoną gdy ona tego potrzebuje , jeżeli stosunek seksualny nie jest szkodliwy.

Cierpliwość jest dobrowolna lub nieumyślna. Dobrowolna cierpliwość jest bardziej doskonała. Dlatego też dobrowolna cierpliwość którą Yusuf okazał w obliczu żony władcy, była lepsza niż nieumyślna cierpliwość którą okazał w studni.

Cierpliwość w znoszeniu trudności, to cierpliwość którą posiada każde stworzenie. Jednak cierpliwość w nakazach i zakazach, tym obdarzeni są jedynie stronnicy wysłanników.

Niektórzy mówią, że cierpliwość względem zakazów jest lepsza, ponieważ dobre uczynki wykonują zarówno bogobojni jak i grzesznicy. Grzechy zaś porzucane są jedynie przez bogobojnych. Inni mówią że cierpliwość w wykonywaniu dobrych uczynków jest lepsza, ponieważ Allah bardziej Miłuje dobro niż opuszczenie tego co zakazane.

Ten kto odstąpi od wszystkich grzechów, i wykona jedynie jeden dobry uczynek, ten uniknie wiecznego piekła. Ten zaś kto odstąpi od wszystkich grzechów i wszystkich dobrych uczynków, ten znajdzie się w wiecznym piekle.