Imam Ahmad bin Taymiyyah
(zm. 728H – rahimahullah)
źródło: Mukhtasar-ul-Fatâwâ al-Misriyyah (1/152)
streszczenie: Imâm Badr-ud-Dîn Muhammad bin ´Alî al-Hanbalî al-Ba´lî (zm. 777 – rahimahullah)

Jeśli chodzi o stwierdzenie że nie należy się ograniczać do jednego z czterech Imamów (madhab), to jest to słuszne, jeśli chce się przez to powiedzieć że nie należy się ograniczać do jedno z tych Imamów, ignorując innych. Jeśli zaś chce się przez to powiedzieć, że nie uznaje się żadnego z nich, i dokonuje własnych interpretacji, to człowiek taki praktycznie zawsze będzie błądzić. Faktem jest, że prawda zawarta w Szariacie nie wykracza poza te cztery szkoły prawne. Uczeni jednak mają różne opinie odnośnie prawdy która znajduje się poza czterema madhabami w niektórych kwestiach. Istnieją w tej kwestii dwie opinie, które zostały omówione w innych pismach¹.

Człowiekowi często może się zdawać, że właściwa opinia nie jest głoszona przez żadną ze szkół prawnych. W rzeczywistości jednak opinia ta głoszona jest także przez nie.

Nie podlega jednak wątpliwości, że Allah nie nakazał nam byśmy ślepo naśladowali tych czterech Imamów, i nikogo innego. Żaden z uczonych tego nie mówi. To tak samo jakby powiedzieć, że hadisy przekazane zostały jedynie przez Buchariego i Muslima. Hadisy które ci dwaj Imamowie zebrali i uznane są jako autentyczne, zostały także zebrane przez wielu innych Imamów. Hadisy te uznawane są ponieważ są autentyczne, a nie dlatego że taka czy inna osoba dokonała ich kolekcji.