١ ISLAM | praktyka

Kara za gwałt w Islamie

źródła: różne podane niżej

Arabskie słowo ightisâb (gwałt) odnosi się do zabierania czegoś bezprawnie z przemocą.

W stanowisko względem tego okrutnego przestępstwa jest jasne. Jest ono bezsprzecznie zakazane i niesie ze sobą karę dla tego, kto się tego dopuszcza.

Kara za gwałt w Islamie, jest taka sama jak kara za zinâ (cudzołóstwo), czyli ukamienowanie gwałciciela, jeśli jest lub był żonaty, bądź sto chłost i wydalenie go z kraju na rok, jeżeli nie jest lub nie był żonaty. Niektórzy uczeni mówią, że musi on także zapłacić kobiecie, którą zgwałcił „mahr„.

Imam Mâlik (niech Allah będzie dla niego Miłosierny) powiedział:
„Uważamy, że mężczyzna, który zgwałci kobietę, bez względu na to czy jest ona dziewicą czy też nie, jeżeli nie jest niewolnicą, to musi jej zapłacić posag taki, jaki otrzymują kobiety równe jej rangą społeczną, a jeżeli jest ona niewolnicą, to musi zapłacić tyle ile straciła na wartości przez to. Karany jest gwałciciel, a kobieta, która została zgwałcona nie otrzymuje żadnej kary, bez względu na okoliczności.” (Al-Muwatta’, 2/734)

Szeich Salmân al-Bâdżi (niech Allah będzie dla niego miłosierny) powiedział także, że opinia ta jest także opinią asz-Szâfi’iego, al-Laytha, i zostało także przekazane jako opinia `Ali ibn Abi Tâlib (niech Allah będzie z niego zadowolony).

Imam Abu Hanîfah i Imam ath-Thauri powiedzieli:
„(Gwałciciel) jest karany, lecz nie jest zobowiązany płacić posagu. Dowodem na to, co mówimy jest, że kara i posag są odrębnymi prawami. Jedno z nich jest prawem Allaha, drugie zaś prawem innej osoby. Można je więc połączyć (lecz nie jest to obowiązkowe), tak jak w przypadku złodzieja któremu obcina się rękę, i wymagane jest także aby zwrócił skradzione rzeczy.” (Al-Muntaha Szarh al-Muwatta’, 5/268, 269)

Ibn `Abd al-Barr powiedział:
„Uczeni są zgodni co do tego, że gwałciciel ma zostać ukarany jeśli istnieją jasne dowody świadczące przeciwko niemu, bądź też jeżeli się przyzna do tego. W innym przypadku, i tak zostaje ukarany (jeżeli nie istnieją dowody na to że dopuścił się cudzołóstwa1, a tylko zbliżył się do tego. Dowodem tym może być to, że kobieta zaszła w ciążę, jego przyznanie się, bądź też zaświadczenie czterech wiarygodnych świadków, to sędzia i tak może go ukarać wymierzając inną karę niż karę za cudzołóstwo, tak aby go ukarać i odstraszyć innych). Kobieta nie zostaje ukarana, jeżeli prawdą jest, że zmusił ją, a to udowodnione może zostać przez to, że krzyczała lub wzywała po pomoc.” (Al-Istidhkâr, 7/146)

Ibn Qudâmah al-Hanbali powiedział:
„Kobieta którą śledził jakiś mężczyzna, a ona go zabiła aby się ochronić, Ahmad powiedział: 'Jeżeli wiedziała ona, że chciał ją [zgwałcić], i zabiła go aby się uchronić, to nie ponosi winy.’ Ahmad podał przekaz, który az-Zuhri przekazał od al-Qâsim ibn Muhammad, od `Ubayd ibn `Umayr, w którym to wspomniane zostało, że pewien mężczyzna mając gości z [plemienia] Hudhayl, chciał [zgwałcić] kobietę, ona rzuciła w niego kamieniem i go zabiła. `Umar powiedział, 'Na Allaha, za nic nie należy mu się diyah.’ [Tj. Nie musiała płacić kary pieniężnej za zabicie człowieka.]. Jeżeli dozwolone jest bronić swego majątku, który można rozdać jeżeli się zechce, a kobieta która broni siebie i swego honoru – których rozdać nie można – to oczywiste jest że ma większe prawo bronić siebie niż mężczyzna który broni swego majątku. Rozumiejąc to, wiadomo że jej obowiązkiem jest się bronić, jeśli może, a pozwolenie komuś na obezwładnienie [zgwałcenie] jest zakazane (harâm). Nie broniąc się, zezwala na gwałt.” [al-Mughni, 8/331]

Ibn al-Qayyim (niech Allah bedzie dla niego miłosierny) powiedział w al-Turuq al-Hukmiyyah, 18:
„Kobieta która dopuściła się cudzołóstwa została przyprowadzona do `Umar ibn al-Khattâb. On ją spytał (o to o co została oskarżona), a ona się przyznała, więc nakazał aby ją ukamienowano. Na to `Ali powiedział: 'Może miała jakiś powód ku temu?’ Spytał więc, 'Dlaczego to zrobiłaś?’ Odpowiedziała, `Miałam wspólnika z którym posiadałam do spółki dobytek; jego wielbłądy miały wodę i mleko, a moje nie. Bardzo chciało mi się pić, więc poprosiłam go o coś do picia, lecz on odmówił, jeżeli mu się nie oddam. Trzykrotnie mu odmówiłam, lecz myślałam że umrę z pragnienia, więc oddałam mu się, po czym on dał mi się napić.’ Na to `Ali powiedział: `Allâhu akbar! {…Lecz ten, kto został do tego zmuszony, a nie będąc buntownikiem ani występnym, nie będzie miał grzechu. Zaprawdę; Bóg jest przebaczający, litościwy!} (Znaczenie Sury al-Baqarah, 2:173).”


1) Nie każdy intymny stosunek jest uznawany za cudzołóstwo.

Abu Hurayrah przekazał, że Prorok (sall allahu `alejhi ła sallam) powiedział:
„Allâh zapisał synom Adama ich udział w cudzołóstwie, i nieuniknione jest aby ich ominęło. Cudzołóstwo oczu jest patrzeniem, a cudzołóstwo języka jest mową. Jego „nafs” (dusza) pragnie i pożąda, a jego intymne części potwierdzają to lub przeczą.” (Sahih al-Buchâri, [eng. trans. Volume 8, Book 74, Number 260] i Muslim, 4801)

Imam An-Nawawi powiedział w komentarzu do Sahih Muslim:

„Znaczenie tego hadisu jest takie, że synowie Adama mają zapisany swój udział w cudzołóstwie. Niektórzy z nich dopuszczają się cudzołóstwa w praktyce, oddając się zakazanym stosunkom seksualnym. Inni dopuszczają się cudzołóstwa w przenośni, patrząc na to co zakazane, słuchając zakazanych opowieści lub piosenek cudzołóstwa, lub czegokolwiek co do tego może prowadzić. Mogą też [dopuścić się tego] dotykając lub całując kobietę nie-mahram, rozmawiając z taką kobietą w sposób zakazany i tak dalej. To są wszystko rodzaje metaforycznego cudzołóstwa, a ich części intymne to potwierdzają lub przeczą, tak że rzeczywiste cudzołóstwo może mieć miejce lub nie. A Allah wie najlepiej.”

Innym przykładem na to, że jedynie stosunek seksualny podlega karze chłosty lub ukamienowania, jest następująca historia. Abu 'Uthmân an-Nahdî, Qisâmah Bin Zayd i Abû Bakrah przekazali że trzech mężczyzn (Abû Bakrah, Szibl Bin Ma’bid i Abû `Abdillâh Nâfi’) przyszło do `Umara (niech Allah będzie dla niego Miłosierny) świadcząc że widzieli jak al-Mughîrah Bin Szu’bah dopuścił się cudzołóstwa. Twarz `Umara poczerwieniała, i strasznie się zdenerwował. Następnie przyszedł czwarty mężczyzna (Abû `Uthmân Ziyâd) aby złożyć świadectwo, i `Umar powiedział: „Jesteś człowiekiem który, jeśli Allâh zechce, nie złoży fałszywego świadectwa.” Ziyâd powiedział: „Jeśli chodzi o zinâ, to nie byłem tego świadkiem, ale zaprawdę widziałem brzydką sytuację.” Słysząc to, `Umar wykrzyknął: „Allâhu Akbar! Chwała Allahowi który nie zezwolił aby Szatan się ucieszył z niepowodzenia wspólnoty Muhammada.”

Następnie `Umar nakazał aby wychłostano tych trzech świadków, którzy zaświadczyli o cudzołóstwie.” (Przekazał at-Tahaui, Ibn Abi Szaybah i inni. Szeich al-Albâni potwierdził autentyczność tego przekazu w Irwâ’ ul-Ghalîl, 2361)

I kara którą ci trzej otrzymali, zgodna jest z tym co Allâh objawił:
{A tym, którzy oskarżają kobiety godne, a nie mogą przyprowadzić czterech świadków, wymierzcie osiemdziesiąt batów i nie przyjmujcie od nich nigdy świadectwa. To są ludzie szerzący zgorszenie.}
(Surah an-Nûr, 24:4)

I Allâh objawił:
{Ci, którzy rzucają oskarżenie na kobiety cnotliwe, beztroskie, ale wierzące, będą przeklęci na tym świecie i w życiu ostatecznym. Dla nich kara będzie straszna}
(Surah an-Nûr, 24:23)

I Allâh objawił:
{A ci, którzy oskarżają swoje żony, a nie mają świadków oprócz siebie samych, złożą przed Bogiem czterokrotne świadectwo, iż są prawdomówni; a piąte świadectwo po to, aby przekleństwo Boga zaciążyło nad każdym z nich, jeśliby był kłamcą. A kara będzie odsunięta od kobiety, jeśli ona zaświadczy przed Bogiem czterokrotnie złożonym świadectwem, iż jej oskarżyciel na pewno jest kłamcą; a piąte świadectwo po to, aby gniew Boga zaciążył na niej, jeśliby on znalazł się wśród prawdomównych. A gdyby nie łaska Boga dla was, i Jego miłosierdzie, i to, iż Bóg jest przyjmujący skruchę i mądry…} (Surah an-Nûr, 24:6-10)

Nie należy jednak rozumieć przez to, że jakakolwiek intymność z kobietą nie-mahram nie jest rzeczą poważną. Allah objawił w Koranie co znaczy:

{I nie zbliżajcie się do cudzołóstwa! Zaprawdę, jest to czyn szpetny i jakże to zła droga!} (Surah al-Isrâ, 17:32)

I powiedział:
{Powiedz wierzącym: niech spuszczają skromnie spojrzenia i niech zachowują czystość. To dla nich będzie przyzwoitsze. Zaprawdę, Bóg jest w pełni świadomy tego, co oni czynią!} (Surah an-Nûr, 24:30)

Prorok (sall allahu `alejhi ła sallam) powiedział: „Lepiej abyś został ukłuty w głowę żelaznym prętem niż abyś miał dotknąć kobietę której ci nie wolno dotykać (kobietę nie-mahram).” (Przekazał at-Tabarâni i al-Bayhaqi)