Ibn Taimiyyah (zm. 728H – rahimahullâh) źródło: al-’Iraqiyyah, 1/141 Jeśli ma się do wyboru żebrać, lub zjeść padlinę, to Hanabilah uznają że należy zjeść padlinę. Ten kto umrze nie jedząc padliny, umiera grzesząc. Ten zaś kto umiera i nie żebrze, umiera nie grzesząc.
Al-Hâfidh Ibn Hadżar al-Asqalani (zm. 852H – rahimahullâh) źródło: Fath Al-Bârî, od Asad bin Mûsâ w Az-Zuhd. Przekazane zostało, że Abû Ayyûb Al-Ansârî (radi allahu 'anhu) powiedział: “Może być tak, że człowiek wykona dobry uczynek, będzie na nim polegał i zapomni o swych grzechach uznając je za błahe. Następnie spotka się z Allâhem (w Dniu… Czytaj… Dobry uczynek a prowadzi do piekła
Szeich Nâsir-ud-Din al-Albâni źródło: ze zbiorów hadisów Bukhari, Muslim i innych. zweryfikowane jako autentyczne w Irwa` ul-Gahlil nr.2322 Ma`iz ibn Mâlik (radi allahu `anhu) popełnił cudzołóstwo. Hazzal powiedział mu, „Powiedz Prorokowi (sal allahu alejhi ła sallaam) o tym co zrobiłeś aby mógł prosić o przebaczenie dla ciebie. Ma`iz ibn Mâlik poszedł do Proroka (sal allahu alejhi… Czytaj… Historia pewnego cudzołożnika
Ibn-ul-Qaiyym al-Dżawziyyah źródło: ad-Da’, str. 51, 62 Grzechy szkodzą sercu, tak samo jak trucizna szkodzi ciału. Niektórzy salaf mówili: Grzechy prowadzą do Kufr (niewiary), pocałunki do współżycia, śpiew do cudzołóstwa, spojżenie do zakochania a choroba do śmierci.
Ibn-ul-Qaiyym al-Dżawziyyah źródło: ad-Da’, str. 83 Jedną z konsekwencji grzechu, jest zniszczenie wstydliwości, która jest życiem serca i źródłem wszelkiego dobra.
Ibn-ul-Qaiyym al-Dżawziyyah źródło: ad-Da’, str. 82 Grzech zaczyna się jako pomysł, który staje się szeptem, który zmienia się w pragnienie, która przekształca się w zdecydowanie aż staje się uczynkiem. Później niemożliwe jest go opuścić.
Ibn Muflih źródło: Adab Shar’iyyah, 1/153 Ibn 'Aqil powiedział: „Grzeszy ten kto myśli o innej kobiecie mając stosunek ze swoją żoną.”