Ibn-ul-Qaiyym al-Dżawziyyah
(zm. 751H – rahimahullâh)
źródło: ar-Raudhah, str. 87-98 (streszczone)

Oko jest zwierciadłem serca. Gdy sługa Boży spuszcza wzrok, to serce obniża pożądanie i pragnienie.

Powtarzające się spojrzenia, to tak jak nawadnianie drzewa. Drzewo miłości będzie się [przez nie] rozrastać, i zniszczy serce, tak że będzie ono zajęte czym innym niż tym co jest mu nakazane. To z kolei powoduje że człowiek popadnie w tarapaty i zakazy.

A patrzyć długo na to co zakazane, to tak samo jak patrzyć wielokrotnie.

Spojrzenie względem serca, to jak strzała względem zwierzyny. Albo je zabije, albo je uszkodzi.

Ten kto nie patrzy na to na co Allah zakazał się patrzyć, w nagrodę otrzyma od Allaha intuicję.

Opuszczanie wzroku dodaje sercu radości. Gdy jest się zdolnym przeciwstawienia się własnemu pożądaniu, odczuć można większą radość i rozkosz, niż radość i rozkosz wynikająca z pożądania.

Zakazany stosunek seksualny niszczy miłość. Kończy się tym że miłość przemienia się w nienawiść. Dozwolony stosunek seksualny wzmacnia miłość, jeśli spełnia cel.